Sneeuwzwemmen: een extra dimensie in het trotseren van de elementen

Water 6° C | Buitenlucht -2°C | 't Joppe | Gevoelstemperatuur: mindblowing!

Zwemmen in de sneeuw geeft weer een extra dimensie aan het trotseren van de elementen. Er is met de rondwervelende sneeuwwind nergens een beschut plekje te vinden, dus je wilt na het zwemmen zo snel mogelijk in je warme kleding. Ik neem voor het eerst een echte rugzak mee met extra kleding. Normaal heb ik een lossig zwemtasje bij me. Vandaag in de rugzak een thermosbeker met warme thee, een extra fleece om na het zwemmen aan te trekken, een echt grote handdoek om me in te wikkelen, natuurlijk slippers en een extra muts. Met de muts op mijn hoofd ga ik vaak zwemmen en in dit woeste water wordt die zeker nat. Met recht een badmuts. Voor nog meer extra warmte trek ik mijn thermo ondergoed en mijn snowboardbroek aan. En voor het eerst geen hardloopschoenen, maar mijn gevoerde laarzen. Heerlijk om als eerste in onze straat knisperende stappen mee in de sneeuw te zetten.

Er zijn een aantal regels voor veilig winterzwemmen. Bijvoorbeeld je past de tijd in het water aan de temperatuur. Is het water 4°C, dan ga je maximaal 4 minuten in het water. Is het water boven de 7 °C, dan kan je (na wat oefening) gerust meer dan tien minuten zwemmen. Maar bouw het rustig op.

Het water is niet alleen koud, maar ook woest.

Als ik bij het water kom, zie ik de ijspegels in de overhangende bomen en ijsklompen op kant. Dat beloofd wat! Ik maak nog een aantal foto's tot de andere meiden komen. Ik ga eigenlijk nooit alleen zwemmen, zeker niet onder deze omstandigheden. Iemand kan kramp krijgen of onderkoeld raken. Sinds kort neem ik daarom ook mijn mobiel mee, hoewel ik hardlopen met mobiel vervelend vind: better safe than sorry!

We kleden ons zo snel mogelijk uit en lopen op onze slippers naar het water. De wind is gemeen koud en ondanks de slippers maken harde stukjes ijs in het gras kleine sneetjes in onze voeten. Ik stap in het water en let op mijn ademhaling. Ik wil er snel in, vooral om er weer snel uit te kunnen. Ik waad nog wat verder en begin na een diepe zucht, te zwemmen. Ik blijf mijn vingers en tenen bewegen en kom wat haperend vooruit. Het is een geweldige kick, in deze omstandigheden zwemmen. Het waterige zonnetje dat zijn best doet door de wervelsneeuwwind heen te komen, de kou, de witte wereld om ons heen. Ik zwem niet lang, naar de boeienlijn en weer terug. Mijn gevecht tegen de elementen heb ik gewonnen!

Als ik op de kant klim voel ik mijn knieën schuren over het ijs dat daar ligt. Snel ren ik terug naar mijn handdoek, droog me af, gooi mijn zwemkleding uit en trek mijn vele warme laagjes aan. Zo blij als ik was met mijn warme gevoerde laarsjes op de heenweg. Zo ongelukkig zijn ze nu. Het leer is nat geworden en lijkt wel half bevroren en met mijn stijve koude vingers krijg ik ze met geen mogelijkheid aan. Zelf het gesjor van een vriendin biedt geen soelaas. Met mijn laarsjes als sloffen aan en met geschaafde knieën lopen we naar huis. Niet hard deze keer. Daar is de witte wereld te mooi voor en zijn wij te stijfjes en op sloffen.